viernes, 28 de febrero de 2014
viernes, 14 de febrero de 2014
Conexión entre dispositivos móbiles.
Conexión entre dispositivos móbiles.
Dispositivos móbiles:
Os avances tecnolóxicos na miniaturización de dispositivos e a evolución das redes inarámicas levaron cada vez máis á integración na nosa sociedade de dispositivos informátivos pequenos e portátiles. Estes dispositivos caracterízanse por ser móbiles, tendo capacidade de procesamento e comunicación en red,por o que as posibilidades que ofrecen son practicamente infinitas:vigilancia, telefonía, música, fotos, vídeo, etc..., en calquera momento e lugar.
Entre os dispositivos móbiles inclúense:
-Ordenadores portátiles:é un ordenador persoal móbil ou transportable, que pesa normalmente entre 1 e 3 kg Os ordenadores portátiles son capaces de realizar a maior parte das tarefas que realizan os ordenadores de escritorio, tamén chamados "de torre", con similar capacidade e coa vantaxe do seu peso e tamaño reducidos; sumado tamén a que teñen a capacidade de operar por un período determinado sen estar conectada a unha rede eléctrica
-Dispositivos de mano(handhedld),(tamén coñecidos como computadora de man, palmtop ou simplemente handheld) son aparatos de pequeno tamaño, con algunhas capacidades de procesamento, con conexión permanente ou intermitente a unha rede, con memoria limitada, deseñados especificamente para unha función, pero que poden levar a cabo outras funcións máis xerais. como teléfonos móbiles, asistentes dixitais personales(PDA), gps, videocámaras, etc.
-Dispositivos que se poden levar postos, como reloxos dixitais con funcionalidades semellantes á dos PDA,prendas de vestir con tecnoloxía implantada, sensores, etc.
-Dispositivos inseridos en aparatos, como vehículos, electrodomésticos, etc.
A facilidade de transporte de moitos destes dispositivos,junto coa súa capacidade para conectarse axeitadamente a redes en diferentes lugares, fai posible a computación móbil e ubicua.
Computación móbil e ubicua:
-Chámase computación móbil á realización de tarefas informáticas mentres o usuario está en movemento ou en lugares distintos do seu ámbito habitual. Isto permite que os usuarios poidan acceder a internet ou mesmo ao seu intranet (de casa ou do traballo) dende calquera lugar e poidan imprimir utilizando a impresora máis próxima.
Unha das características esenciais para o uso de dispositivos móbiles é a súa conexión doada á rede local mediante enlaces inarámicos que poden manterse aínda que haxa movemento (trenes,barcos,etc.).
Un dispositivo colocado nun novo ámbito reconfigurar se automaticamente e sen intervención do usuario. Por exemplo, un teléfono móbil detecta de forma automática a nova rede ao viaxar a outro país.
-Computación ubicua é a integración da informática no ámbito dos usuarios utilizando dispositivos móbiles que poidan comunicarse entre eles de forma intelixente e transparente ao usuario. Por exemplo,es posible ver a imaxe da cámara de vixilancia no móvil,ó recibir un aviso cando a lavadora remata.
Tipos de conexión inarámica:
A conexión dos dispositivos móbiles necesita redes de comunicacións inarámicas (wireless,networks). Existen diversas tecnoloxías de comunicacións inarámicas. Algunhas das máis utilizadas son:
-Redes WiFi, son redes de área local inarámica para a conexión de ordenadores.Úsase o termo Wi-Fi (wireless fidelity ou fidelidade sen cables) para designar a todas as solucións informáticas que utilizan tecnoloxía inarámica 802.11 para crear redes. 802.11 é o estándar máis utilizado para conectar ordenadores a distancia. O uso máis frecuente desta tecnoloxía é a conexión de portátiles a internet dende as proximidades dun punto de acceso ou hotspot. Estes puntos son cada vez máis abundantes e permiten a calquera usuario utilizar a rede sen necesidade de instalar un cable telefónico. A emisión e recepción de datos realízase a través de radiofrecuencia. Existen diferentes formatos de conexión, pero o máis popular é o coñecido como 802.11 b, que opera na banda dos 2,4 gigahertzios, a mesma que as microondas da telefonía móbil.
-Redes WiMAX, son redes de área metropolitana (uns 50 km) que permiten a conexión por banda ancha de alta velocidade.WiMAX, siglas de Worldwide Interoperability for Microwave Access(interoperabilidade mundial para acceso por microondas), é unha norma de transmisión de datos que utiliza as ondas de raio nas frecuencias de 2,3 a 3,5 GHz e pode ter unha cobertura de ata 50 km.É unha tecnoloxía dentro das coñecidas como tecnoloxías de última milla, tamén coñecidas como bucle local que permite a recepción de datos por microondas e retransmisión por ondas de raio. O estándar que define esta tecnoloxía é o IEEE 802.16. Unha das súas vantaxes é dar servizos de banda ancha en zonas onde o despregamento de cable ou fibra pola baixa densidade de poboación presenta uns custos por usuario moi elevados (zonas rurais).
O único organismo habilitado para certificar o cumprimento do estándar e a interoperabilidade entre equipamento de distintos fabricantes é o Wimax Forum: todo equipamento que non conte con esta certificación, non pode garantir a súa interoperabilidade con outros produtos.Existe outro tipo de equipamento (non estándar) que utiliza frecuencia libre de licenza de 5,4 GHz, todos eles para acceso fixo. Se ben neste caso se trata de equipamento que nalgúns casos tamén é interoperativo, entre distintos fabricantes (pre Wimax, mesmo 802.11 a).Existen plans para desenvolver perfís de certificación e de interoperabilidade para equipos que cumpran o estándar IEEE 802.16e (o que posibilitará mobilidade), así como unha solución completa para a estrutura de rede que integre tanto o acceso fixo coma o móbil. Prevese o desenvolvemento de perfís para ámbito móbil nas frecuencias con licenza en 2,3 e 2,5 GHz.Existen dúas variantes:Un de acceso fixo e outra de movilidade completa.
-Redes de ad-hoc,permiten a conexión directa de dispositivos entre si, sen necesidade de dispoñer dun punto de acceso que centralice a xestión das comunicacións inarámicas de rede.É o modo máis sinxelo para o armado dunha rede. Só se necesita contar con 2 placas ou tarxetas de rede inarámicas (da mesma tecnoloxía). Unha vez instaladas nos PC utilízase o software de configuración do fabricante para configuralas no modo ad-hoc, definindo o identificador común que utilizarán (SSID). Este modo é recomendable só en caso de que se necesite unha comunicación entre non máis de dous dispositivos. Son por exemplo redes ad hocas que crean de forma espontánea, sen unha infraestrutura específica e funcionando nun espazo e tempo limitados.
-Comunicación WAP,para comunicacións inarámicas por telefonía móbil.Trátase da especificación dun ámbito de aplicación e dun conxunto de protocolos de comunicacións para normalizar o modo en que os dispositivos inarámicos, se poden utilizar para acceder a correo electrónico, grupo de noticias e outros.
O organismo que se encarga de desenvolver o estándar WAP foi orixinalmente o WAP Forum, fundado por catro empresas do sector das comunicacións móbiles: Sony Mobile Communications(anteriormente chamada Sony Ericsson Communications AB), Nokia,Motorola e Openwave (orixinalmente Unwired Planet). Dende 2002 oWAP Forum é parte da Open Mobile Alliance (OMA), consorcio que se ocupa da definición de diversas normas relacionadas coas comunicacións móbiles, entre elas as normas WAP.
-Redes por infravermellos (IR),permiten a comunicación entre dous dispositivos, visibles entre si, usando ondas infravermellas.As redes por infravermellos permítennos a comunicación entre dous nodos, usando unha serie de LED ´ s infravermellos para iso. Trátase de emisores/receptores das ondas infravermellas entre ambos os dous dispositivos, cada dispositivo necesita ao outro para realizar a comunicación por iso é escasa a súa utilización a grande escala.Esa é a súa principal desvantaxe, a diferenza doutros medios de transmisión inarámicos (Bluetooth, Wireless, etc.).
-BlueTooth é unha especificación industrial para Redes Inarámicas de Área Persoal (WPAN) que posibilita a transmisión de voz e datos entre diferentes dispositivos mediante un enlace por radiofrecuencia na banda ISM dos 2,4 GHz. Os principais obxectivos que se pretenden conseguir con esta norma son:
Facilitar as comunicacións entre equipos móbiles.
Eliminar os cables e conectores entre estes.Ofrecer a posibilidade de crear pequenas redes inarámicas e facilitar a sincronización de datos entre equipos persoais, utilízase para a conexión inarámica de curto alcance (10 metros). Esta tecnoloxía inclúena diversos dispositivos como teclados, iPod, móbiles, impresoras, PDA, cámaras digitales,auriculares, etc., para intercambiar información.
Adaptadores USB:
Para converter algúns dispositivos como PC, portátiles, impresoras, etc., en móbiles pódese usar unha tarxeta inarámica ou un adaptador USB. A vantaxe dos adaptadores USB é que non necesitan montaxe, simplemente conectar o adaptador nun porto USB.
BlackBerry:
É un dispositivo handheld inarámico co que se poden utilizar os servizos de correo electrónico, telefonía móbil, SMS, navegación web e outros servizos de información inarámicos.
Para máis información premer aquí.
Dispositivos móbiles:
Os avances tecnolóxicos na miniaturización de dispositivos e a evolución das redes inarámicas levaron cada vez máis á integración na nosa sociedade de dispositivos informátivos pequenos e portátiles. Estes dispositivos caracterízanse por ser móbiles, tendo capacidade de procesamento e comunicación en red,por o que as posibilidades que ofrecen son practicamente infinitas:vigilancia, telefonía, música, fotos, vídeo, etc..., en calquera momento e lugar.
Entre os dispositivos móbiles inclúense:
-Ordenadores portátiles:é un ordenador persoal móbil ou transportable, que pesa normalmente entre 1 e 3 kg Os ordenadores portátiles son capaces de realizar a maior parte das tarefas que realizan os ordenadores de escritorio, tamén chamados "de torre", con similar capacidade e coa vantaxe do seu peso e tamaño reducidos; sumado tamén a que teñen a capacidade de operar por un período determinado sen estar conectada a unha rede eléctrica
-Dispositivos de mano(handhedld),(tamén coñecidos como computadora de man, palmtop ou simplemente handheld) son aparatos de pequeno tamaño, con algunhas capacidades de procesamento, con conexión permanente ou intermitente a unha rede, con memoria limitada, deseñados especificamente para unha función, pero que poden levar a cabo outras funcións máis xerais. como teléfonos móbiles, asistentes dixitais personales(PDA), gps, videocámaras, etc.
 |
| Portátil |
 |
| PDA |
A facilidade de transporte de moitos destes dispositivos,junto coa súa capacidade para conectarse axeitadamente a redes en diferentes lugares, fai posible a computación móbil e ubicua.
Computación móbil e ubicua:
-Chámase computación móbil á realización de tarefas informáticas mentres o usuario está en movemento ou en lugares distintos do seu ámbito habitual. Isto permite que os usuarios poidan acceder a internet ou mesmo ao seu intranet (de casa ou do traballo) dende calquera lugar e poidan imprimir utilizando a impresora máis próxima.
Unha das características esenciais para o uso de dispositivos móbiles é a súa conexión doada á rede local mediante enlaces inarámicos que poden manterse aínda que haxa movemento (trenes,barcos,etc.).
Un dispositivo colocado nun novo ámbito reconfigurar se automaticamente e sen intervención do usuario. Por exemplo, un teléfono móbil detecta de forma automática a nova rede ao viaxar a outro país.
-Computación ubicua é a integración da informática no ámbito dos usuarios utilizando dispositivos móbiles que poidan comunicarse entre eles de forma intelixente e transparente ao usuario. Por exemplo,es posible ver a imaxe da cámara de vixilancia no móvil,ó recibir un aviso cando a lavadora remata.
Tipos de conexión inarámica:
A conexión dos dispositivos móbiles necesita redes de comunicacións inarámicas (wireless,networks). Existen diversas tecnoloxías de comunicacións inarámicas. Algunhas das máis utilizadas son:
-Redes WiFi, son redes de área local inarámica para a conexión de ordenadores.Úsase o termo Wi-Fi (wireless fidelity ou fidelidade sen cables) para designar a todas as solucións informáticas que utilizan tecnoloxía inarámica 802.11 para crear redes. 802.11 é o estándar máis utilizado para conectar ordenadores a distancia. O uso máis frecuente desta tecnoloxía é a conexión de portátiles a internet dende as proximidades dun punto de acceso ou hotspot. Estes puntos son cada vez máis abundantes e permiten a calquera usuario utilizar a rede sen necesidade de instalar un cable telefónico. A emisión e recepción de datos realízase a través de radiofrecuencia. Existen diferentes formatos de conexión, pero o máis popular é o coñecido como 802.11 b, que opera na banda dos 2,4 gigahertzios, a mesma que as microondas da telefonía móbil.
-Redes WiMAX, son redes de área metropolitana (uns 50 km) que permiten a conexión por banda ancha de alta velocidade.WiMAX, siglas de Worldwide Interoperability for Microwave Access(interoperabilidade mundial para acceso por microondas), é unha norma de transmisión de datos que utiliza as ondas de raio nas frecuencias de 2,3 a 3,5 GHz e pode ter unha cobertura de ata 50 km.É unha tecnoloxía dentro das coñecidas como tecnoloxías de última milla, tamén coñecidas como bucle local que permite a recepción de datos por microondas e retransmisión por ondas de raio. O estándar que define esta tecnoloxía é o IEEE 802.16. Unha das súas vantaxes é dar servizos de banda ancha en zonas onde o despregamento de cable ou fibra pola baixa densidade de poboación presenta uns custos por usuario moi elevados (zonas rurais).
O único organismo habilitado para certificar o cumprimento do estándar e a interoperabilidade entre equipamento de distintos fabricantes é o Wimax Forum: todo equipamento que non conte con esta certificación, non pode garantir a súa interoperabilidade con outros produtos.Existe outro tipo de equipamento (non estándar) que utiliza frecuencia libre de licenza de 5,4 GHz, todos eles para acceso fixo. Se ben neste caso se trata de equipamento que nalgúns casos tamén é interoperativo, entre distintos fabricantes (pre Wimax, mesmo 802.11 a).Existen plans para desenvolver perfís de certificación e de interoperabilidade para equipos que cumpran o estándar IEEE 802.16e (o que posibilitará mobilidade), así como unha solución completa para a estrutura de rede que integre tanto o acceso fixo coma o móbil. Prevese o desenvolvemento de perfís para ámbito móbil nas frecuencias con licenza en 2,3 e 2,5 GHz.Existen dúas variantes:Un de acceso fixo e outra de movilidade completa.
-Redes de ad-hoc,permiten a conexión directa de dispositivos entre si, sen necesidade de dispoñer dun punto de acceso que centralice a xestión das comunicacións inarámicas de rede.É o modo máis sinxelo para o armado dunha rede. Só se necesita contar con 2 placas ou tarxetas de rede inarámicas (da mesma tecnoloxía). Unha vez instaladas nos PC utilízase o software de configuración do fabricante para configuralas no modo ad-hoc, definindo o identificador común que utilizarán (SSID). Este modo é recomendable só en caso de que se necesite unha comunicación entre non máis de dous dispositivos. Son por exemplo redes ad hocas que crean de forma espontánea, sen unha infraestrutura específica e funcionando nun espazo e tempo limitados.
-Comunicación WAP,para comunicacións inarámicas por telefonía móbil.Trátase da especificación dun ámbito de aplicación e dun conxunto de protocolos de comunicacións para normalizar o modo en que os dispositivos inarámicos, se poden utilizar para acceder a correo electrónico, grupo de noticias e outros.
O organismo que se encarga de desenvolver o estándar WAP foi orixinalmente o WAP Forum, fundado por catro empresas do sector das comunicacións móbiles: Sony Mobile Communications(anteriormente chamada Sony Ericsson Communications AB), Nokia,Motorola e Openwave (orixinalmente Unwired Planet). Dende 2002 oWAP Forum é parte da Open Mobile Alliance (OMA), consorcio que se ocupa da definición de diversas normas relacionadas coas comunicacións móbiles, entre elas as normas WAP.
-Redes por infravermellos (IR),permiten a comunicación entre dous dispositivos, visibles entre si, usando ondas infravermellas.As redes por infravermellos permítennos a comunicación entre dous nodos, usando unha serie de LED ´ s infravermellos para iso. Trátase de emisores/receptores das ondas infravermellas entre ambos os dous dispositivos, cada dispositivo necesita ao outro para realizar a comunicación por iso é escasa a súa utilización a grande escala.Esa é a súa principal desvantaxe, a diferenza doutros medios de transmisión inarámicos (Bluetooth, Wireless, etc.).
-BlueTooth é unha especificación industrial para Redes Inarámicas de Área Persoal (WPAN) que posibilita a transmisión de voz e datos entre diferentes dispositivos mediante un enlace por radiofrecuencia na banda ISM dos 2,4 GHz. Os principais obxectivos que se pretenden conseguir con esta norma son:
Facilitar as comunicacións entre equipos móbiles.
Eliminar os cables e conectores entre estes.Ofrecer a posibilidade de crear pequenas redes inarámicas e facilitar a sincronización de datos entre equipos persoais, utilízase para a conexión inarámica de curto alcance (10 metros). Esta tecnoloxía inclúena diversos dispositivos como teclados, iPod, móbiles, impresoras, PDA, cámaras digitales,auriculares, etc., para intercambiar información.
 |
| Bluetooth |
Para converter algúns dispositivos como PC, portátiles, impresoras, etc., en móbiles pódese usar unha tarxeta inarámica ou un adaptador USB. A vantaxe dos adaptadores USB é que non necesitan montaxe, simplemente conectar o adaptador nun porto USB.
 |
| USB |
É un dispositivo handheld inarámico co que se poden utilizar os servizos de correo electrónico, telefonía móbil, SMS, navegación web e outros servizos de información inarámicos.
 |
| Móbil BlackBerry |
Para máis información premer aquí.
viernes, 7 de febrero de 2014
Compartir recursos
Compartir recursos:
Compartir recursos en Windows:
Compartir arquivos consiste en poñer a dispoñibilidade o contido dun ou máis directorios a través da rede. Todos os sistemas de Windows contan con dispositivos estándar que facilitan o feito de compartir o contido dun directorio. Non obstante, compartir arquivos pode implicar problemas de seguridade xa que, por definición, brinda aos usuarios acceso ao contido dunha parte do disco duro.En consecuencia, é esencial que comparta só os directorios cuxos contendidos non son importantes (nin sería un problema se fosen destruídos). É máis, recoméndase que non comparta unha partición enteira da súa unidade de disco duro. Este procedemento non se recomenda se non confía nos demais usuarios da rede.Para poder compartir os recursos en rede é necesario que a configuración da rede de área local estea activada a casa CompartirImpresoras e arquivos. para ello,dentro de Conexións de red,hacer clic co botón dereito do rato sobre Conexión de área local para ver as súas propiedades.
Compartir carpetas e discos:
Para compartir carpetas ou discos os pasos son similares:
1. Pulsar o botón dereito do rato sobre o que vai compartir.
2. Seleccionar a opción Compartir e Seguridade.
3. O cadro de diálogo que aparece é diferente en función de que estea activado o Uso compartido simple de arquivos ou non. En calquera caso, seleccionar a opción Compartir esta carpeta.
-Na compartición simple, pódese activar a casa Permitir que os usuarios da rede cambien os meus arquivos se se permite acceso total a ela na rede; de non a marcar só poderá ser lida ou copiada, non modificada.
-Na compartición con permisos, facer clic sobre o botón Permisospara asignar os permisos aos distintos usuarios.
4. Facer clic en Aplicar e Aceptar para que os cambios fagan efecto.
Ao compartir unha carpeta aparece baixo ela unha man Fotos. Este é o símbolo que identifica ás carpetas compartidas.
Compartir impresoras:
O equipo con Impresora:
1. Facer clic en Inicio e seleccionar a opción Impresoras e fax.
2. Pulsar o botón dereito do rato dereito sobre a icona da impresora e seleccionar a opción Compartir.
3. Activar a casa Compartir impresora.
4. Premer en Aplicar e Aceptar.
5. Visualizásese unha icona.
Compartir recursos en Windows:
Compartir arquivos consiste en poñer a dispoñibilidade o contido dun ou máis directorios a través da rede. Todos os sistemas de Windows contan con dispositivos estándar que facilitan o feito de compartir o contido dun directorio. Non obstante, compartir arquivos pode implicar problemas de seguridade xa que, por definición, brinda aos usuarios acceso ao contido dunha parte do disco duro.En consecuencia, é esencial que comparta só os directorios cuxos contendidos non son importantes (nin sería un problema se fosen destruídos). É máis, recoméndase que non comparta unha partición enteira da súa unidade de disco duro. Este procedemento non se recomenda se non confía nos demais usuarios da rede.Para poder compartir os recursos en rede é necesario que a configuración da rede de área local estea activada a casa CompartirImpresoras e arquivos. para ello,dentro de Conexións de red,hacer clic co botón dereito do rato sobre Conexión de área local para ver as súas propiedades.
Compartir carpetas e discos:
Para compartir carpetas ou discos os pasos son similares:
1. Pulsar o botón dereito do rato sobre o que vai compartir.
2. Seleccionar a opción Compartir e Seguridade.
3. O cadro de diálogo que aparece é diferente en función de que estea activado o Uso compartido simple de arquivos ou non. En calquera caso, seleccionar a opción Compartir esta carpeta.
-Na compartición simple, pódese activar a casa Permitir que os usuarios da rede cambien os meus arquivos se se permite acceso total a ela na rede; de non a marcar só poderá ser lida ou copiada, non modificada.
-Na compartición con permisos, facer clic sobre o botón Permisospara asignar os permisos aos distintos usuarios.
4. Facer clic en Aplicar e Aceptar para que os cambios fagan efecto.
Ao compartir unha carpeta aparece baixo ela unha man Fotos. Este é o símbolo que identifica ás carpetas compartidas.
Compartir impresoras:
O equipo con Impresora:
1. Facer clic en Inicio e seleccionar a opción Impresoras e fax.
2. Pulsar o botón dereito do rato dereito sobre a icona da impresora e seleccionar a opción Compartir.
3. Activar a casa Compartir impresora.
4. Premer en Aplicar e Aceptar.
5. Visualizásese unha icona.
No resto de equipos:
1. Facer clic en Inicio e seleccionar a opción Impresoras e fax.
2. Facer clic sobre o enlace Agregar unha impresora e iniciarase un Asistente moi sinxelo no que soamente hai que indicar o equipo da rede onde se encontra conectada a impreora a agregar.
3. Visualizarase unha icona.
Compartir recursos baixo diferentes sistemas operativos
É posible traballar,nunha mesma red,con equipos que teñen diferentes sistemas operativos instalados. Isto conséguese grazas á aplicación SAMBA(Samba é unha implementación libre do protocolo de arquivos compartidos de Microsoft Windows antes chamado SMB agora coñecido como CIFS.Sirve para que ordenadores con GNU/Linux,Mac OS X ou Unix en xeral se vexan como servidores ou actúen como clientes en redes de Windows..Permite validar usuarios facendo de Controlador Principal de Dominio(PDC), como membro de dominio e mesmo como un dominio Active Directory para redes baseadas en Windows.Serve para colas de impresión e directorios compartidos,e para autenticar o seu propio sistema co seu propio arquivo de usuarios de Linux)-Dende Windows, accédese aos recursos compartidos noutros equipos, con Windows ou Linux, utilizando o Ámbito de rede e navegando polos diferentes recursos.
-Dende Linux,para ver as carpetas compartidas noutros ordenadores da rede hai que usar a icona Rede disponile entre as aplicacións doequipo.Los recursos que comparten os equipos con Windows son accesibles facendo clic na icona Red de Windows.
1. Facer clic en Inicio e seleccionar a opción Impresoras e fax.
2. Facer clic sobre o enlace Agregar unha impresora e iniciarase un Asistente moi sinxelo no que soamente hai que indicar o equipo da rede onde se encontra conectada a impreora a agregar.
3. Visualizarase unha icona.
Compartir recursos baixo diferentes sistemas operativos
É posible traballar,nunha mesma red,con equipos que teñen diferentes sistemas operativos instalados. Isto conséguese grazas á aplicación SAMBA(Samba é unha implementación libre do protocolo de arquivos compartidos de Microsoft Windows antes chamado SMB agora coñecido como CIFS.Sirve para que ordenadores con GNU/Linux,Mac OS X ou Unix en xeral se vexan como servidores ou actúen como clientes en redes de Windows..Permite validar usuarios facendo de Controlador Principal de Dominio(PDC), como membro de dominio e mesmo como un dominio Active Directory para redes baseadas en Windows.Serve para colas de impresión e directorios compartidos,e para autenticar o seu propio sistema co seu propio arquivo de usuarios de Linux)-Dende Windows, accédese aos recursos compartidos noutros equipos, con Windows ou Linux, utilizando o Ámbito de rede e navegando polos diferentes recursos.
-Dende Linux,para ver as carpetas compartidas noutros ordenadores da rede hai que usar a icona Rede disponile entre as aplicacións doequipo.Los recursos que comparten os equipos con Windows son accesibles facendo clic na icona Red de Windows.
Para máis información sobre o tema fai clic aquí.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)